Rozdział III

Perspektywa Kamili

Rozdział III

            Poranek po imprezie był naprawdę burzliwy. Obudziłam się z Kastielem w jednym łóżku.

-Japierdolę, co tu robisz zboczeńcu pierdolony?! –Wykrzyknęłam na cały głos.

Chłopak obudził się i tak wystraszył, że spadł z łóżka.

-Kurwa dzięki mała! Człowiek ci pomaga, a ty robisz taką pobudkę –mruknął łapiąc się za głowę.

-Jak pomaga?!

-Kurwa nie drzyj się! Po tym ile wypiłaś nie napierdala cię tak mała główka?!

-No może trochę…Sorki…

Malinowe usta chłopaka uniosły się do góry.

-Wczoraj, gdy położyłaś się do łóżka jakiś typek chciał ci coś zrobić. W porę wszedłem do pokoju. Ty później się wystraszyłaś, a ja cię pilnowałem –wytłumaczył nareszcie czerwonowłosym.

-Dziękuję…

            Nagle z dupy poczułam ukłucie w brzuchu. Zerwałam się biegiem i w ostatniej chwili wpadłam do łazienki. Schyliłam się nad muszlą, a cały alkohol wypity poprzedniego dnia wyleciał ze mnie. Poczułam jak ktoś odgarnia mi włosy z karku. Doskonale wiedziałam, że jest to Kastiel.

-Wyjdź –powiedziałam.

-Czemu?

Kolejna fala torsji wstrząsnęła moim ciałem.

-Po, co masz na mnie patrzeć? To jest obrzydliwe.

-A pierdolisz!

Gdy skończyłam przepłukałam gardło.

-No i po co się na mnie gapiłeś? –Zapytałam patrząc do niego w odbiciu lustra.

-No, bo tak.

-Dzięki za przytrzymanie włosów.

Chłopak zaśmiał się i nagle mina mu zrzedła.

            Chłopak pochylił się nad muszlą i zaczął wymiotować. Szybko podbiegłam do niego i złapałam jego włosy.

-Odwet? –Zapytał w przerwie między wymiotami.

-Nawet rzygając umiesz żartować? –Zaśmiałam się.

Na jego usta wniknął łobuzersko uśmiech, jednak szybko zasłoniły go kolejne wymiociny.

…

            Gdy rozprawiłam się z panem zboczeńcem wyszłam razem z Toksyną. Kastiel zaproponował nam odprowadzenie. Zgodziłyśmy się. Szczerze mówiąc polubiłam go. Jego dokuczanie było dość śmieszne. Zresztą dokuczanie mu i jego złość też.

            Gdy byłyśmy pod samym domem przybił z nami żółwiki i odszedł w swoją stronę. Weszłyśmy do domu i zaczęłyśmy ściągać okrycie wierzchnie.

-A twój poranek jak wyglądał?- Zapytała Toxic.

-Nie lepiej niż twój. Obudziłam się z Kasem w jednym łóżku. Nakrzyczałam na niego, a później się okazało, że niepotrzebnie. Powiedział, że jakiś gościu chciał się do mnie dobrać, a on mi pomógł. Mi zrobiło się głupio, a później poleciałam do kibla. Zaczęłam wymiotować, a on trzymał mi włosy, a później na odwrót.

Obie zaczęłyśmy się śmiać w niebogłosy.

            Rakanoth, brat Toksyny zszedł na dół.

-Na kacu, a takie roześmiane? –Zapytał ze swoim uroczym uśmieszkiem.

-No widzisz jest powód –odparła Toksyna.

-Jaki?

-Miałyśmy niezłe poranki. Ja obudziłam się w jednym łóżku z gościem, który noc wcześniej ratował mnie przed gwałtem –powiedziałam.

-A ja z gościem, który chyba mnie zgwałcił –dodała Toxic.

-Co?! Jakie to skurwiele?! Zajebie ich! Już są kurwa martwi! –Powiedział oburzony chłopak i po chwili warknął.

Zdenerwowany przeczesał swoją czarną czuprynę. Na głowie pojawiły się wilcze uszy, a z tyłu było widać ogon. Rakanoth był naprawdę bardzo zły.

-Nataniel Moore, skurwiel jeden… –odpowiedziała czarnowłosa.

-Ej, Toxic! Tak w sumie, teraz jak myślę na spokojnie…To może było jakieś nieporozumienie. Jak u mnie i Kasa? Zecie on tylko ocalił mi dupę. Dosłownie i w przenośni –powiedziałam. –Możemy z nim to jutro wyjaśnić.

-W sumie…Chyba masz rację.

-Ale jak coś to nie ręczę za siebie. Nikt nie będzie krzywdził moich skarbów.

Rodzeństwo przytuliło się, a ja patrzyłam na nich z uśmiechem.

            Resztę dnia spędziłyśmy w domu. Oczywiście brat Toksyny nie był zadowolony z tego faktu. Pierwszy dzień w nowej szkole, a my imprezujemy, a drugi siedzimy w domu. No, ale z przyjaciółką zakręciłam ładnie rzęsami, zrobiłam obiad i uspokoiłyśmy jego „instynkt macierzyński”.

            Na wieczór, gdy leżałam na łóżku, Toksyna przyszła do mojego pokoju. Spojrzałam na nią pytającym wzrokiem ściągając słuchawki.

-Coś się stało? –Zapytałam.

-No…może…

Usiadłam na łóżku i poklepałam miejsce obok. Wilczyca zaraz usiadła obok.

-Bo… Dzwoniła Roza…Widziała rano tą akcję i… Powiedziała, że to nie było tak jak myślę.

Spojrzałam na nią zdziwionym spojrzeniem. Oczywiście miałam nadzieję, że to nieporozumienie, ale sama w to nie wierzyłam.

-Z Natanielem za dużo wypiliśmy. Ja trochę ze świrowałam. Zaczęłam tańczyć na stole. I jakiś gościu się dowalał. Nat go powstrzymał, a wtedy ten gościu go zadrapał. Też był wilkiem. Później jak już gospodarzyna mnie uspokoiła graliśmy w butelkę i przegraliśmy. Ty już spałaś i to cię ominęło. Zasnęłam z nim w wannie i tyle.

-O kurwa…-szepnęłam.

-Kamila jak mi głupio! Zjebałam go! Nakrzyczałam! Ty go skopałaś! A on kurwa mnie tylko chronił! Jaka ja głupia! –Zaczęła lamentować.

            Dziewczyna w oczach miała łzy, a z jej głowy wyskoczyły zielone, wilcze uszy. Ze spodenek wystawał ogon pokryty zielono-limonkowo-czarną sierścią. Poczułam jak od jej ciała bije chłód.

-Toksyna, to było tylko nieporozumienie. Wyjaśnimy to jutro w szkole –powiedziałam i przytuliłam ją.

W dupie miałam dreszcze, które wstrząsnęły moim ciałem. Musiałam pocieszyć przyjaciółkę za wszelką cenę.

-Ale Kami…!

-Toksyna uspokój się. To tylko nieporozumienie. Kastiel mnie jakoś nie zabił. Nat ciebie też nie zabije –powiedziałam.

-Jak ja cię kocham –wyszeptała dziewczyna.

Przytulałam ją jeszcze chwilę, a później odsunęłam się.

            Łzy na jej policzkach zamarzły od temperatury ciała.

-No i znowu! –Krzyknęła wkurzona dziewczyna.

Spojrzałam na łóżku. Było na nim pełno śniegu. Moje rączki były czerwone od zimna, a ciałem wstrząsały dreszcze.

-T-twoja t-twarz j-jest l-l-lepsza –mruknęłam.

Cała twarz w sopelkach lodu. Wyglądało to komicznie.

-Rakanoth!!! –Krzyknęłam razem z Toxic.

W ciągu pięciu sekund chłopak wbiegł do pokoju, otwierając drzwi z impetem.

-Co się stało? –Zapytał.

-Trochę mną poniosło –powiedziała wilczyca.

-Z-zrobisz mi h-h-herbatę? –Zapytałam.

-O matko, co ja z wami mam? –Zapytał.-Toksyna idź zrób jej herbatę i rozmroź sobie twarz. A ja dam jakieś koce i zmienię pościel.

            Przyjaciółka szybko wybiegła z pokoju.

-Zanim zaczęłaś ją tulić nie mogłaś wziąć koca? Przecież wiesz jak to jest –powiedział chłopak.

-D-d-daj m-mi s-s-spokój!

Rakanoth westchnął ciężko i wyciągnął z mojej szafki gruby koc. Obwinął mnie nim ciasno, a następnie przytulił do siebie.

-Trzy światy z wami mam –powiedział.

Uśmiechnęłam się lekko.

Zimno zaczęło ustępować. Chłopak był taki ciepły i opiekuńczy. Tulił mnie tak mocno, że z łatwością wyczuwałam trochę przyśpieszone i mocne bicie jego serca, oraz zapach lasu.

-Jesteś taka urocza –wyszeptał.

Na moich policzkach wystąpił rakus rumieńcus pospolitus, a serce przyśpieszyło rytmu. Nie czułam już zimna, tylko straszne gorąco.

-D-dzięki, już mi lepiej –jąkałam się.

Wilk uśmiechnął się i z ociąganiem wstał z łóżka. Do pokoju weszła Toksyna z dwoma kubkami parującej cieczy.

-To cię trochę rozgrzeje –powiedziała uśmiechając się.

            Jej twarz nie była już wielką zamarzniętą grudką łez. Policzki przybrały swój rumiany kolor, a uśmiech był ciepły jak zawsze. Starszy Romance wyszedł z pokoju zostawiając nas same. Zawsze wiedział, kiedy trzeba się usunąć. Zmieniłam sobie pościel i usiadłam razem z przyjaciółką na suchym łóżku. Pijąc ciepłe kakao śmiałyśmy się jak zawsze.